Sabine is met veel enthousiasme blijven omroepen tot november 2000 maar toen was de uitdaging een beetje weg en de combinatie met twee kleine kinderen werd moeilijk. Toen was omroepen nog live. Tijdens een lange zaterdagavondfilm kon je Sabine dan ook vinden in de schminkkamer, rustig aan de strijk. Email bestond nog niet, kijkers en verliefde zielen stuurden brieven, kaartjes, rode rozen en flessen champagne, huwelijksaanzoeken en levensverhalen. Sabine heeft ze nog allemaal.

En toen, in 1992, kwam de bulldozer en kijkcijferkanon 'De Droomfabriek', de tv-doorbraak van Rani De Coninck ook. Elk jaar kreeg het programma het Gouden Oog van de kijkers. Sabine was meermaals genomineerd als Beste Presentatrice. De winterse vrijdagavonden stonden seizoenen lang synoniem voor familieplezier, waarbij de drie presentatoren zich nog meest van al amuseerden. In de zeer gesmaakte liveshows kon en mocht alles, hoe gekker hoe liever, kwamen dromen uit, en liet bekend Vlaanderen zich van zijn grappigste kant zien voor het stunt-eindnummer. Zo kwam Jan van Rompaey L'été Indien zingen, werden de Championettes razend populair, zag Koen Wauters er even uit als Barry Gib, zong Sabine samen met Bart De Pauw 'Goeiemorgen, morgen' van Nicole en Hugo, en toerden de omroepers maandenlang Vlaanderen rond met hun discomedley. Sabine en Rani presenteerden zonder Bart nog twee seizoenen van 'De Droomfabriek', en toen viel voor een paar jaar het doek. Een paar jaar later werd het programma heropgestart maar beiden lieten de kelk aan zich voorbij gaan en het programma werd toen gepresenteerd door Tine vanden Brande en Johan Terryn. Het succes werd echter nooit meer geëvenaard. Alles heeft zijn momentum.

Ondertussen werkte Sabine ook mee aan diverse andere tv-programma's, als presentator, vast panellid of gaste. Ze presenteerde - zwanger - samen met Rani de openingsshow van 'Kom op tegen Kanker', met Stef Wauters het huwelijk van Filip en Mathilde en mocht de punten voor België geven in het Eurovisie Songfestival. Ook was ze jarenlang één van de vaste reporters bij 'Vlaanderen Vakantieland', mocht ze met alle Kampioenen op reis voor '10 jaar Kampioen!', presenteerde ze - hoogzwanger - het dagelijkse zomerprogramma 'Reyersdijk', afwisselend met de toen eveneens zwangere Fien Sabbe en Martine Prenen die de net naar VT 4 overgestapte Rani De Coninck verving, hield ze haar eigen 'Kemphanen' in bedwang waaronder Marcel Vanthilt en Ax'l Daeseleir, was ze te gast bij Mark Uytterhoeven in 'Morgen Maandag' met Paula Semer, in 'Alles komt terug', 'Herexamen', de lifestyle quiz 'Mensenkennis', 'de Leukste Eeuw,' als vast panellid in 'De tabel van Mendeljev' met Ben Crabbé, de live Eurovisiesongfestival-wedstrijd 'De Gouden Zeemeermin' en 'De Nationale Test' met Geena Lisa en Bart Peeters samen met onder andere Helmut Lotti en Katja Retsin - destijds haar schoonzus - (ze won het onderdeel over Emotionele Intelligentie), in het  humoristisch-satirische programma 'Rosa' waarin Rosa Vermeulen (Walter Baele) en haar zoon Modest (Kurt De Francq) 'eminente' gasten ontvingen, in een 'Blokken'-special, in de verborgen camera-programma's 'Kattenkwaad' en 'Zomerkuren' met Dirk Somers en Luc Verscheuren, in het 'humoristische 'Brussel Nieuwstraat' met Walter Baele, 'Zeg 's eu' met Gert Verhulst en 'De Drie Wijzen' met Kurt Van Eeghem, in 'Jan Publiek', 'Schalkse Ruiters', 'De Klas van Frieda', met Frieda van Wyck, 'De Generatieshow', 'Zomerkuren' met Somers en Verschuren', 'De Prehistorie' met Guy Deprez, 'De Laatste Show', 'Tien voor Taal', 'Het Groot Dictee' der Nederlandse Taal', het milieuvriendelijke 'Ideefiks', het muziekprogramma 'de Notenclub' en het amusementsprogramma 'Zo vader, zo zoon' -, beiden met Anja Daems, het showbizzprogramma 'De Rode Loper', 'Het Parlement', 'Bingovision' waar ze vaak Jo De Poorter verving, en samen met Gerty Christoffels ging ze mee naar Mallorca met de 'TV-Club' waarbij kijkers de kans kregen samen met een aantal VRT-gezichten op reis te gaan, en nog vele, vele andere programma's en reeksen. Als er voor opnames moest gebungeejumpt worden, parachute gesprongen, gewaterskied of met een ULM gevlogen...geen probleem. Desnoods zelfs twee keer, 'omdat de opname niet gelukt was'. 

Ook op 'concurrerende' zenders was ze welkom, bijvoorbeeld op VTM als holbewoonster in 'De Vliegende Doos' van Bart Peeters toen die de overstap had gemaakt. Ze was er ook centrale gaste in het programma 'Klasgeheimen' met Luc Appermont. In 2003 deed ze op VTM ook mee aan 'De Keuze van de Kijker', een programma van Ingeborg waarin de kijkers bepaalden welk programma ze graag op VTM zouden zien. Met 'Kleine Weldoeners' haalde ze de halve finale, maar het programma kwam nooit op antenne. Op zondagavond was Sabine ook een graag geziene gaste bij Luc Appermont in het programma 'Puur Toeval' waar ze samen met Jacques Vermeire, Margriet Hermans, Wendy Van Wanten en Gerty Christoffels antwoorden probeerde te zoeken op de soms hilarische, moeilijke, onmogelijke vragen van kijkers. Ze kreeg ook meermaals Luc Alloo van TV6 over de vloer. 

Op haar YouTube-kanaal (zie link bovenaan) vind je fragmenten van sommige programma's.

In 2022 stapte ze dan over naar de commerciële zender VT4 waar ze twee jaar lang 'Spoorloos' presenteerde; een programma dat mensen terug bij elkaar bracht en waarvoor ze de wereld rondreisde. 

Sabine maakte bij de start van Vijf Tv een programma waarin families met hun kids op stap gingen in binnen- en buitenland., met een koffer vol tips, raadsels en goede voornemens, en een reeks over alternatieve geneeskunde waarin ze zelf proefkonijn speelde. 

Ook in 2006 stond de agenda vol. Ze stond op het punt de wereld rond te vliegen voor een nieuw reisprogramma en een paar stemmetjes voor haar rekening te nemen van een langlopende animatiereeks - één van haar favoriete bezigheden - toen ze het harde nieuws kreeg dat ze baarmoederhalskanker had.

Gezondheid

De agenda werd meteen leeggemaakt, niemand blijkt onmisbaar, zeker niet in medialand. Sabine ging onder het mes, recupereerde en deed er alles aan om zo snel mogelijk weer paraat te zijn, maar het noodlot sloeg amper een jaar later opnieuw toe: de tumor was teruggekomen en met nog meer geweld. Ook deze keer volgden operaties, dit keer vergezeld van chemo en bestralingen die Sabine een serieuze uppercut gaven en maandenlang aan bed en zetel kluisterden. Maar ook hier spartelde ze door. Die hele tijd bleef ze trouw haar wekelijkse columns schrijven voor Dag Allemaal om lotgenoten een hart onder de riem te steken. Vandaag stelt ze het zeer wel, dank u, de paar 'voor altijd'-bijwerkingen daargelaten. Carpe diem!

Schrijverij 

Dat schrijven, verhalen vertellen en het nogal goed kunnen uitleggen, dat heeft er altijd al ingezeten. Men begint niet 'ineens' te schrijven. Het is zoals met zingen en sporten: je hebt het altijd al gedaan. Van in de schoolbanken was haar lievelingshuiswerk dan ook opstellen schrijven. Ze hield als kind ook consciëntieus een dagboek bij en maakte in het middelbaar gratis de boekbesprekingen voor wie niet graag las (namen medeleerlingen op te vragen aan de redactie). 

De schrijvende pers maakt dan ook graag gebruik van haar pen en nieuwsgierigheid. Behalve jarenlang veelgelezen columns te schrijven voor Dag Allemaal,  schreef en schrijft ze voor Libelle, Feeling, voor het ondertussen ter ziele gegane Expres polste ze bij bekende medemensen naar hun eerste liefde, voor Kind en Co en Uit Magazine stuurde haar de wijde wereld in, ze reisde mee met prinses Astrid mee naar Zuid-Afrika ten die nog ambassadrice was van Het Rode Kruis enzovoort. 

Van al dat schrijven moest ooit een boek komen.

Boeken

Dag Allemaal vroeg haar als journaliste verslag uit te brengen van haar reizen naar derdewereldlanden voor de ngo Cunina. Dat was de toenmalige Standaard Uitgeverij niet ontgaan die haar vroegen ' of ze geen boek kon schrijven voor jongeren over jongeren' op basis van haar avonturen. Ze antwoordde niet meteen ja. Een boek is geen artikel. Meer neen zeggen is zo moeilijk. En dus werd in 1997 de verhalenbundel 'Godin van de wieg' boven het doopvont gehouden, ongeveer gelijktijdig met de geboorte van haar eerste zoon. En een verhuis. Alle drie slaagden.

Dat eerste boek is ondertussen heruitgebracht en aangevuld met nieuwe verhalen onder een nieuwe titel: 'In Amerika draagt iedereen schoenen', omdat een klein meisje ergens in de jungle van Congo haar dat ooit zei.  Ze kon namelijk niet geloven dat ergens ter wereld àlle kinderen zo rijk waren dat ze schoenen hadden.

Dat eerste boek smaakte naar meer, ook volgens de uitgeverij en de pers en de lezers. Dus volgde met één boek per jaar de knotsgekke, bovennatuurlijke jeugdavonturenreeks over Remi en Lamya en hun vrienden, een zootje ongeregelde levende doden. 

Geen zin om in één of ander vakje te moeten passen, kwam er in 2009 ook een eerste roman voor volwassenen, het intimistische en erg gevoelige '23 augustus' over een jonge vrouw die stervende is en haar leven overschouwt vanop haar sterfbed, haar relatie met haar twee o zo verschillende kinderen, haar ouders, innige vriendinnen, ex en huidige man. En haar trauma's en geheimen. Ideeën voor roman twee zijn er genoeg, nu de tijd nog vinden.

Eens journalist, altijd journalist. En dus kwamen er ook twee non-fictie boeken, 'Traliemama's' over moeders in gevangenschap, en het 'K-boek' over leven voor, tijdens en na kanker, hoe ermee om te gaan, gezonde voeding, do's en don'ts, geld, seks, liefde en vriendschap tijdens kanker, zelf ziek zijn of meeleven met iemand die ziek is. Voor 'Traliemama's' maakte ze trouwens zelf alle foto's, een uit de hand gelopen hobby (vraag maar aan intimi), en ze is altijd erg betrokken bij de vormgeving.

Ze schreef en schrijft ook in opdracht, zoals een poppenkastverhaal voor Planckendael in 2002, een hele reeks 7+ leren lezen-boekjes voor de scholenreeks 'Kameleon' van uitgeverij Die Keure, of een jongerenverhaal over hoe het is om te leven met mucoviscidose. De heerlijke jongen waarop het boekje is gebaseerd is ondertussen helaas overleden, maar Sabine hield er wel een warme vriendschap en groot respect aan over aan zijn zus, Emilie Lauwers, op wie Sabine sindsdien al vaak beroep deed als illustrator. 

Er kwamen in 2007 en 2008 dan ook bij uitgeverij De Eenhoorn twee guitige 4+ prentenboeken uit met illustraties van Emilie over de 5-jarige Oscar die er vast van overtuigd is dat zijn beste vriend in de ruimte, maar wat is die GROOT en hoe gerààk je daar? 

Emilie illustreerde ook haar 9+ wereldsprookjesboek, 'En toen zei de draak', waarvoor Sabine jarenlang beduimelde schatten van boekjes van over de hele wereld kocht, ter plaatse, online of op oude markten, bewerkte en vertaalde tot een leesbare verhalenbundel met 30 legendes, onbekende sprookjes en mythes uit alle verre en oude culturen. Een lekker dik boek met een gouden randje en een leeslint, om vingers en duimen bij af te likken.

En er kwam een zeer gesmaakt 9+ kunst'prenten'boek voor kleine én eeuwige kinderen met en over Roger Raveel, 'Dag meester Raveel', over hoe je nu een kunstenaar wordt...of word je dat niet maar bèn je dat? Alle illustraties zijn tekeningen en schilderijen van Raveel zelf, sommige zelfs uit zijn keuken en living. Raveel zelf deelde het op zijn sterfbed nog uit aan de verpleging, aldus zijn vrouw. Een herinnering om te koesteren.

In 2010 nam ze nog maar eens een literair zijsprongetje en bracht ze 'Hoge hakken' uit i.s.m. uitgeverij Het Bronzen Huis, een driedelige ero-reeks waaraan ook Ann Ceurvels en Annemie Peeters meewerkten. De reeks verkocht als zoete broodjes en was in geen tijd volledig uitverkocht. 

Sabine geeft ook cursussen over schrijven voor kinderen, zetelde jarenlang in de jury van de ECI Verhalenwedstrijd met onder ander Ann Provoost, Bart Moeyart en Monica barones Van Paemel en in de commissie Literaire Beurzen van Sabam, en begeleidt achter de schermen (beginnende) schrijvers op hun vraag of die van een uitgeverij. 

Ze is al jaar en dag een veelgevraagde spreker over het hele land waarbij ze voor jong en oud voorleest en vertelt uit en over haar boeken. Meer info vind je op www.auteurslezingen.be waar je ook meteen een subsidieaanvraag kan doen. Snel wezen, er zijn er maar 15 per jaar.

Samen met tekenaar en kunstschilder Erwin de Bie stelde ze ook haar gedichten over de dood tentoon in het Gravenkasteel in Gent, 'Kerkhofblues', waarbij hij schilderijen exposeerde, gebaseerd op haar gedichten.

De meeste van Sabine's boeken vind je in je bib, sommige zijn als E-boek online te koop, nog andere zijn in boekvorm helaas niet meer te koop omdat ze niet herdrukt worden, zoals het boek rond Roger Raveel waar nog veel vraag naar is. Sommige boeken - niet allemaal - (gepersonaliseerd en/of gesigneerd) kan je wél nog bestellen door gewoon een mailtje te sturen, zie Contact.

Momenteel werkt ze samen met haar partner prof dr Dirk De Ridder, een neurochirurg, aan een Engelstalige scientific novel, een nieuw genre, over de werking van de hersenen. Wat hebben de hersenen te maken met schoonheid, religie, filosofie, de organisatie van een maatschappij? Hoe zijn onze hersenen ontstaan, hoe evolueren ze gedurende ons leven en wat hebben wij mensen gemeen met bacteriën, sponzen en olifanten? En wat kan er zoal misgaan tussen je oren? Nogal wat, zo blijkt, en daarbij spelen genetica en epigenetica een cruciale rol. Hoofdrollen in dit boek zijn ook voor Aristoteles, filosofie, Thomas Bayes en kunst. En ondertussen nemen beide auteurs je mee op hun eigen wereldreis en levenspad. Wordt verwacht...  

Die stem...voice over en voice acting

Als Sabine zich ergens door verraadt is het door haar stem. Die gebruikt ze dan ook sinds jaar en dag, en niet enkel voor tv en radio, maar als veelgevraagde stemactrice voor spotjes, audiogidsen en -boeken, animatiereeksen- en films. Zo was ze al Mata Hari voor een museum in Amerika, een verkouden boom voor een animatiekortfilm, de stem van het STAM in Gent, Nefertiti voor een audiogids, een Disneyprinses, een dolgedraaide huisvrouw voor een merk kuisproducten of de mama van beertje Paddington in de gelijknamige films. Voor Ketnet las ze alle stemmetjes in van de reeks 'Verhaaltjes uit de Toverdoos'. 

Ze werkt vanuit haar eigen home studio of gaat op vraag langs bij grote en kleine opnamestudio's. Om Sabine zelf (of een verkouden boom, prinses of dolgedraaide huisvrouw) te boeken, stuurt u een mailtje, zie Contact.

Animatie

Toen haar jongste zoon op school vriendschap sloot met de zoon van naamgenootje Sabine Martens - ondertussen gekend als 'de Sabinen' -  werden ook de mama's vriendinnen. Bleek dat beiden elkaar qua creativiteit erg aanvulden: Sabine DV een onblusbare, overenthousiaste ideeënfabriek, Sabine M bedachtzamer, een artistieke duizendpoot en erg creatief met Doodah-klei. Boetserend en fantaserend creëerden ze samen 'Raf en Rosette', een muizentweeling genoemd naar de ouders van Sabine DV, die in het Kasteel van Ooidonk wonen waar ze af te rekenen krijgen met een stokoude graaf die muizen HAAT, net als zijn luie poetsvrouw en de moorddadige tuinman. Maar er valt zoveel te BELEVEN in zo'n groot kasteel met je knotsgekke vrienden, zoals een muis die denkt dat hij een vleermuis is maar helaas allesbehalve kan vliegen, keihard vallen, dat lukt perfect. Raf en Rosette zagen het groots en internationaal en werden 'Ray & Ruby', Ketnet sprong mee op de kar, het Vlaams Audiovisueel Fonds, Creative Conspiracy, Beast Animation en Eyeworks werkten oorspronkelijk allemaal mee en het team werd geselecteerd voor Cartoon Forum in Sopot in Polen waar ze hun muizenwereld passend voorstelden (zie foto). Enthousiasme alom, maar het duurde tot 2022 vooraleer de reeks met een kleiner team onder leiding van CC, opnieuw klaar is om de wereld te veroveren. To be continued.

In 2022 kwam alvast de kortfilm 'Bobonnekoekjes/Les Biscuits de Mamy' in de Belgische en Franse zalen waarvoor Sabine het scenario schreef, op basis van één van de Kameleonboekjes die ze schreef voor uitgeverij Die Keure. De film won op Les Nuits magiques zowel de Prijs van het jonge volkje als van de scholen die kwamen kijken, het doelpubliek dus. Ondertussen was de film te gast op diverse festivals en hebben al meer dan 175 000 kids hem gezien. 

Trailers van beide vind je op haar YouTube-kanaal. 

Reizen

Het zal al wel duidelijk zijn: Sabine is geboren met de reismicrobe. Behalve gaan studeren en rondreizen in Taiwan en China, bracht de liefde haar naar Marbella in Spanje waar ze om geld te verdienen in een mega-dancing werkte als gastvrouw voor de artiesten die er neerstreken voor een concert, zoals Rod Stewart, Queen, Sade enzovoort. Liefdesverdriet bracht haar daarna naar een kibboets in Israël, gevolgd door een reisje door Egypte waar ze doodziek vooral de onderkant van een goedkoop stapelbed heeft gezien, maar desondanks was en is haar reislust niet in te tomen. 

Ze had het geluk dat ze veel en vaak mocht reizen voor haar werk: voor 'Vlaanderen Vakantieland' pluisde ze nagenoeg gans Zuid-Frankrijk uit, Menorca, Mallorca en de Dominicaanse Republiek, voor 'Tien Jaar Kampioen!' reisde ze met elke Kampioen naar een verrassingsbestemming, tot in Senegal, en ook Spoorloos brengt haar de wereld rond. Uit Magazine stuurde haar naar Maleisië en Thailand voor een ritje met de Oriënt Express. Ook in haar jeugdboeken wordt er gereisd, naar India, Zuid-Afrika of tot op de oceaanbodem (Sabine duikt zelf) en haar wereldsprookjesboek is zelfs een volledige wereldreis. En voor de ngo Cunina reisde ze naar de Filipijnen, Haïti, Brazilië, Congo, Zuid Afrika en Nepal. 

Privé zijn de landen niet meer te tellen, maar er zijn er nog veel meer die op het verlanglijstje staan. Ze vertoeft vaak in Nieuw-Zeeland waar haar partner prof is. Warme oorden genieten privé de voorkeur. Elk werk- of tv-aanbod om koude oorden op te zoeken, zoals '71° Noord' heeft ze tot nog toe dan ook zonder nadenken afgewezen.  Dat reizen in haar toekomstplannen dan ook een prominente plaats zal blijven krijgen, is een zekerheid.

Cunina

Sinds de start in 1990 is Sabine op vrijwillige basis (lees: onbezoldigd) ambassadrice van de ngo Cunina uit Geel. Ze was onmiddellijk gewonnen voor de idee van individuele hulp aan één kind om te studeren in een ontwikkelingsland en stelde vast dat Cunina zeer transparant werkt. De gedreven en inspirerende Sophie Vangheel, ondertussen 75+ en ereburger van haar geboortestad Geel waar Cunina huist, werd een vriendin voor het leven. Sabine schreef voor uitgeverij Lannoo haar biografie, 'Moeder van  12000 kinderen' (te koop via www.cunina.org) Ondertussen zijn het er al een paar 1000 meer. Cunina werkte in Congo maar door de politieke instabiliteit en de onmogelijkheid om te garanderen dat alles verliep zoals Cunina vooropstelt, werd de werking daar stopgezet. Nu worden er scholen, slaapzalen, eetzalen en sanitair gebouwd, waterleidingen aangelegd, zonnepanelen gelegd, leerkrachten opgeleid en vooral kinderen tot hun 18 op schoolbanken gezet op de Filipijnen en Haïti, en in Nepal, Zuid-Afrika, Peru, Oeganda en Brazilië. Goeie studenten die verder willen studeren kunnen beroep doen op het Cunina-studiefonds. Er zijn al artsen, 100den verpleegkundigen en leerkrachten afgestudeerd, en even goeie loodgieters, schrijnwerkers en naaisters, want er worden ook naai-ateliers en schrijnwerkerijen voorzien waar vaak ook de ouders kunnen van gebruik maken zodat die hun steentje kunnen bijdragen aan hun eigen onafhankelijkheid én de studie van hun kinderen. Het ultieme doel is zelfvoorzienend worden, zodat Cunina op een dag niet meer nodig is. Mensen leren vissen, niet : vis geven.

Tijdens hun vele reizen samen leerde Sophie dat Sabine vaak lijdt aan slapeloosheid, doodsbang is voor alles met 8 poten, graag meedanst en - zingt met de kids en een trouwe ambassadrice is, ondertussen al meer dan 30 jaar. Cunina is familie. Initieel was ook de ondertussen overleden trompettist Theo Mertens ambassadeur omdat Cunina in den beginne vooral geld inzamelde met klassieke concerten, nadien kwamen Luc Appermont erbij, Wouter Torfs, Nathalie Meskens en meest recent, Natalia. Zij maken met z'n vijven reportages voor radio en tv, schrijven artikels, presenteren de evenementen, organiseren concerten met bevriende artiesten of gaan het mee uitleggen bij bedrijven, want Cunina werkt met peetouderschappen (35 euromaand, fiscaal aftrekbaar en dus maar de helft) en langetermijnsamenwerkingen met bedrijven. 

Zelf hielp Sabine eerst Marlon Joseph Parong uit de Filipijnen aan een diploma. Marlon studeerde verder en heeft nu een goeie job in een internationaal informaticabedrijf. Hij woont met zijn eigen gezin in hun eigen huis - hij kocht er zelfs één voor zijn mama - en zijn kinderen gaan naar de goeie school. Hij heeft Cunina allang niet meer nodig, en zo hoort het. De cirkel van armoede is doorgeknipt. Daarna volgde het bedeesde weeskind Bhuwan Khatri uit Nepal wiens beide ouders stierven aan AIDS. Hij woonde lange tijd in een hostel van Cunina, hoog in de Himalayaanse bergen en studeerde af als leerkracht. Hij woont en werkt in Khatmandu, en zijn klas is dol op hem. Bhuwan is een mooie, volwassen, zelfstandige man geworden, mét een diploma, dankzij Cunina. Samen met haar partner Dirk steunt Sabine nu de kleine Manisha Gurung, ook uit Nepal. 

Politiek

Sabine was van 2000 tot 2006 onafhankelijk gemeenteraadslid op een VLD+-lijst in Sint-Martens-Latem (zij was de +), in 2006 werd ze schepen. Dat deed ze contentieus tot 2012 als verantwoordelijke voor Milieu, Onderwijs, Gezin en Ontwikkelingssamenwerking. De vraag kwam en komt van diverse partijen vaak om nationaal 'op te komen' maar daar heeft ze tot nog toe nog nooit ja op gezegd omdat dat als kleurrijke én tegelijk kleurloze onafhankelijke zo goed als onmogelijk is en ze koestert haar onafhankelijkheid erg. Van partijlidkaarten is nog niet veel goeds gekomen. Maar zeg nooit nooit. 

Futiele feitjes

Haar thesis was een vertaling van een Japans boek over overzeese prostituees. 

Sabine's eerst tv-optreden was in de Super50 waar ze zowaar met Koen Wauters mocht dansen!

Ze was een jaar lang het gezicht van Ecover en jarenlang meter van de Belgische Improvisatieliga, samen met Rob Vanoudenhoven.

Sabine heeft in 2001-2002 ook een kindertheatertournee geschreven en zelf gespeeld, 'Van oerwoud tot Oerwoud', gebaseerd op haar eerste jeugdboek 'Godin van de Wieg'. De muziek was van Jan Marmenout die letterlijk muziek krijgt uit een steen.

Sabine zong en zingt érg graag. Zo zong in het bandje van de OAK: de Oosters-Afrikaanse Kring op de universiteit en in een rockbandje, The Few, wat haar stembanden dermate terroriseerde dat een operatie noodzakelijk was. Drie weken spreekverbod. Nadien werd ze de eerste backing vocaliste bij de Dinky Toys tot Geena Lisa het overnam. De meesten zijn nog steeds heerlijke vrienden. Ze stond ook vaak op het podium bij Blue Blot en de LSP band. Wie weet volgen er ooit nog eens een paar zachte bluesy, jazzy ballads, enkel stem en piano. Ooit, als daar eens tijd voor is...